Rozdział 02

Rozdział 02

Spotkanie z Harrym

*Przeszłość, czyli co wydarzyło się w życiu Hermiony od ukończenia Hogwartu*

Ubrana w czarną sukienkę, czarny żakiet, czerwone obcasy, pożyczone od Airy wkroczyłam do umówionego miejsca. Rozejrzałam się na wszystkie strony i ujrzałam przyjaciela z dawnych lat przy stoliku przy oknie, po lewej stronie. Gdy podeszłam do stolika Harry wstał. Spojrzałam na niego uśmiechając się. Ubrany był w ciemne dżinsy, niebieską jasną koszulę i kurtkę ze skóry, przerzuconą przez oparcie jego krzesła.

-Cześć!- uśmiechnął się do mnie radośnie

-Hej- przywołałam na twarz uśmiech

Pocałowałam go w policzek po czym pomógł mi zdjąć z ramion marynarkę.

-Dużo się zmieniło prawda?- zapytałam, gdy tylko obydwoje usiedliśmy

-Tak, nawet nie wiesz, jak bardzo- westchnął

-Dzień dobry państwu. Czy mogę przyjąć zamówienie?- zapytał kelner

-Tak, tak już- otworzyłam szybko menu i zaczęła przeglądać potrawy

-To ja poproszę… Kurczaka w sosie alafre- odezwał się pierwszy Harry

-Hm… to ja to samo poproszę- popatrzyłam wyczekująco na kelnera

-Mogę zaoferować państwu coś do picia? Kawę, sok, wodę czy coś mocniejszego?- wypytywał

-Poprosimy czerwone wino?- spojrzał na mnie a ja kiwnęłam potakująco głową

-Jakiś deser?- spytał jeszcze

-Na razie dziękujemy- odrzekłam a ten odszedł

-To może ty pierwsza opowiesz mi coś Hermiona?- uśmiechnął się poprawiając okulary

Zamyśliłam się od czego by tu zacząć…

-Hm… Miałeś może kontakt z Ronem?- wypytałam go

-Od ukończenia Hogwartu niestety nie i nie chciał mi powiedzieć czemu zerwaliście. To było dziwne od razu po zakończeniu dowiaduje się, że nie jesteście razem a byliście i to dość długo… Zaraz potem ty znikasz bez śladu. Nie przyznasz, że dość dziwnie się zachowałaś?- spytał

-To nie takie proste Harry. Miałam dość wszystkiego. A Rona już najbardziej. Zrozumiałam, że do siebie nie pasujemy. Powiedziałam mu to a on jedynie wyszedł z mojej komnaty trzaskając drzwiami. Nie przyszedł na ostatnią kolację a na wręczeniu dyplomów unikał mnie z resztą widziałeś, musiałbyś być ślepy- westchnęłam wracając do starych opowieści, które chociaż na chwilę dały mi zapomnieć o śmierci Coltona

-Pytałem go wtedy co się stało, ale nie chciał mi powiedzieć a potem zniknęliście...

-On uważał mnie za miłość swojego życia. Dlatego zniknął, ale pozwolisz, że kontynuuję zrobiłam sobie rok przerwy od nauki. Pomagałam w tym czasie rodzicom przy sklepie, który wtedy otworzyli. Potem zdecydowałam się na studia, po namyśle postawiłam na prawo. Poznałam tam Coltona…- zamilkłam na chwile

-Chcesz to możesz przerwać, mogę ja zacząć ci opowiadać- uśmiechnął się do mnie lekko

-Nie, nie po prostu… No nie ważne… Poznałam też Airę moją przyjaciółkę i innych znajomych, oczywiście nie są czarodziejami- przerwałam na moment, gdy kelner przyniósł zamówione potrawy i wino, którego smak miał zatwierdzić mój towarzysz

-Jest dobre- stwierdził, po czym pracownik nalał nam trunku do kieliszków i odszedł

-I w sumie tyle…- skończyłam opowiadać

-To teraz moja kolej… Hm… Odkąd skończyłem Hogwart zostałem nauczycielem obrony przed czarną magią. Zakumplowałem się z naczuczycielami

-Nawet ze Snape’em?- zapytałam uśmiechając się, powoli czułam, jak atmosfera robi się, jak za dawnych lat

-Haha. Nie… Bez przesady ten stary nietoperz nikogo nie lubi, ale można powiedzieć, że bardziej się dogadujemy…- zaśmiał się- Dalej… Zaręczyłem się z Ginny. Przeprowadziliśmy się niedaleko stąd, muszę cię zmartwić, że nawet rodzina Weasley’ów nie wie gdzie jest Ron.

-Jest, aż tak źle?- zdziwiłam się

-Niestety szukają go już prawie 6 lat i nic…- westchnął

-A co z innymi ludźmi z Hogwartu?- spytałam przeżuwając kurczaka i popijając go winem

-Różnie, powiem ci, że Nevill uczy zielarstwa. Zaskoczona?

-Nie zaskoczona, od dawna wiadomo było, że by się nadawał na tą posadę. Zawsze lubił zielarstwo

-Luna jest z Crabbem i nie dawno urodziły im się bliźnięta…

-Cooo?- byłam bardzo zaskoczona ten parszywy grubas i Luna? Nie to nie może być prawda

-No tak Ginny też tak zareagowała, gdy się dowiedziała- westchnął Harry

-No to nieźle a kto jest dyrektorem Hogwartu?- spytałam zaciekawiona

-McGonagall i powiem ci, że bardzo dobrze sobie radzi. Idealnie pasuje na to stanowisko. Snape jest zastępcą i bardzo jej pomaga… Wojna bardzo go zmieniła. W ogóle Snape się zaręczył- wytrzeszczyłam  oczy… Ten stary gbur z lochów znalazł sobie jakąś kobietę… Niemożliwe- No to prawda… McGonagall też się z kimś spotyka, z jakimś miłym panem z ministerstwa. Widzisz każdy ma kogoś. Profesor Flitwick już nie uczy, po wojnie zaczął nadużywać ognistej i lekcje z nim… Nie były już lekcjami- zaśmiał się

-To naprawdę dużo się wydarzyło

-Dla mnie nie tak dużo- spotykam się ze wszystkimi, nie jak ty unikałem kontaktu…- spojrzał wymownie na mnie

-Nie unikałam… Tylko po prostu- zawiesiłam się na chwilę- Szukałam czegoś nowego. Wojna wszystkich nas zmieniła a ja chciałam trochę spokoju. Przytłaczało mnie już to wszystko.

-Dużo ludzi uważa Hermiona, że to ma coś wspólnego z tą imprezą na zakończenie roku

-Nie, tak jak ci już powiedziałam miałam wszystkiego dość. Proszę zmieńmy temat. A co słychać u Molly i Artura?- spytałam

-Oni… Jakby ci to powiedzieć… Myślą, że to twoja wina, że Ron zniknął. Ja tak nie uważam i Ginny też…

Po tych dość znaczących słowach dla mnie zmieniliśmy temat i tak upłyną czas, aż do 20.30, gdy stwierdziłam, że czas do domu, bo jutro poniedziałek- dzień powszedni.

-Muszę już się zbierać- stwierdziłam wstając powoli od stołu

-Um… Już ta godzina- zdziwił się zerkając na zegarek na prawej ręce- Ja też muszę już się zmywać- pomógł mi założyć marynarkę

-Dzięki za wieczór- powiedziałam gdy ten położył pieniądze za kolacje i napiwek- Ile jestem ci winna?

-Oj przestań! Nie wygłupiaj się nawet- założył swoją kurtkę- Mam niedaleko samochód, odwieźć cię do domu?- spytał uczynnie

-Z chęcią. Mieszkam na Long Street 113- powiedziałam idąc za nim chodnikiem

-Widzę, że odcięłaś się już całkowicie od magii? Nawet różdżki nie nosisz, ale chyba wiesz, że od tego nie da się uciec…

Wróciłam 20 minut później do domu. Aira wypytała mnie o wszystkie szczegóły ze spotkania z Harry. Opowiedziałam jej prawie wszystko, po czym wzięłam prysznic i poszłam spać, wracając wspomnieniami do czasów nauki w Hogwarcie.

***

-Aira boję się! A co, jak się nie dostałam!- panikowałam przed ogłoszeniem wyników z egzaminu

-Ty byś miała nie zaliczyć! To raczej Michael może nie zaliczyć! Nic się nie przygotowywał, nawet nie przeczytał o której mają podać wyniki- westchnęłam na słowa przyjaciółki

Czekałam jeszcze 5 minut, aż zobaczyłam się na szczycie listy i zaczęłam piszczeć ze szczęścia i mocno ściskać Airę.

-Udało się nam! Udało!- krzyczałam podekscytowana tuląc współlokatorkę, której nazwisko również znalazło się na liście

-Hermiona! Jak ja się cieszę!- dołączyła do mojego skakania z radości- Trzeba to opić! Chodź idziemy zaraz do jakiegoś baru! Znajdziemy sobie jakiś facetów i przetańczymy całą noc!- mrugnęła do mnie okiem… Co oznaczało, że nie chodzi jej tylko o taniec…

-No nie wiem… Nie mówiłam ci, ale jutro mam już rozmowę o pracę… Córka siostry mojej mamy ma kancelarię prawną i chce się jutro ze mną spotkać. Poznać mnie lepiej i zastanowi się, czy mi nie da pracy- uśmiechnęłam się do niej nieco

-Ty zawsze musisz popsuć mi humor- westchnęła- Myślałam, że razem będziemy wysyłać siwi i listy motywacyjne a ty Hermiona już masz pracę! Na pewno ją dostaniesz!

-Zapytam Monickę jutro czy ma jeszcze jedno wolne stanowisko

-Zrobisz to dla mnie?- kiwnęłam głową a Aira mnie przytuliła

***

-Przejdźmy od razu na TY- uśmiechnęła się Monicka- Monicka- podała mi dłoń wymawiając swoje imię- Chciałam cię tylko zapytać czy na pewno poradzisz sobie. To nie jest łatwa praca. Trzeba się doszukiwać bezbłędnie prawdy. Nie wolno ci popełnić choć najmniejszego błędu. Musisz zawsze być gotowa na nowe dowody spraw…

-Moincka poczekaj, to że jestem dopiero po studiach nie sprawia, że od razu nie wiem na czym polega ten zawód! Wyobraź sobie, że wiem i jestem pewna mojego wyboru.

-Przepraszam, po prostu ostatnio na twoim miejscu był taki młody mężczyzna, był bardzo nieodpowiedzialny! Przyszedł na rozprawę do sądu pod wpływem alkoholu! Nawet nie wyobrażasz sobie, jak musiałam się tłumaczyć przed stałym klientem!- zaśmiała się lekko

-Wyobrażam sobie. A co z Airą?- spytałam, gdyż już wcześniej spytałam moją szefową, czy nie ma więcej wakatów

-Powiedz jej, niech przyjdzie do mnie jutro na spotkanie powiedzmy- sprawdzała kalendarz- Jutro o 11 u mnie w gabinecie. Postaram się jej coś załatwić. A co do nas… To zaczynasz od poniedziałku. Wszystko już chyba omówiłyśmy?

-Tak raczej na pewno

-To nic… Do zobaczenia! Nie spóźnij się!

Wyszłam szybko z wieżowca i zaczęłam skakać w moich 10cm czarnych szpilkach z radości. Jeden dzień po studiach a ja już mam pracę! Jestem taka szczęśliwa! Zaraz szybko zadzwoniłam do przyjaciółki i opowiedziałam jej o całym przedpołudniu spędzonym z Monicką.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
♥ Dziękuję wszystkim za komentarze, które niezwykle motywują i poprawiają humor ♣
♥ Rozdział może wydawać się krótszy, ponieważ jest więcej dialogów ;-)
♥ Wraz z kolejnym rozdziałem pojawi się Draco